sábado, 25 de mayo de 2013

Creo en la Iglesia - Sinesten dut Eliza


Creo en la Iglesia
En el Credo, tras la profesión de fe en el Espíritu Santo, decimos: «Creo en la Iglesia, que es una, santa, católica y apostólica». Ambas cosas van juntas, pues el Espíritu Santo es quien da vida a la Iglesia y guía sus pasos. Sin él, la Iglesia no podría cumplir su misión de ir y hacer discípulos de todas las naciones. Esta misión no es sólo de algunos, sino la mía, la tuya, la nuestra. Todos deben ser evangelizadores, sobre todo con la propia vida. Para ello es necesario abrirse sin temor a la acción del Espíritu Santo. En Pentecostés, el Espíritu Santo hizo salir de sí mismos a los Apóstoles y los transformó en anunciadores de las grandezas de Dios, que cada uno entendía en su propia lengua. Así, la confusión de las lenguas, como en Babel, queda superada, porque ahora reina la apertura a Dios y a los demás, y lleva al anuncio de la Palabra de Dios con un lenguaje que todos entienden, el lenguaje del amor que el Espíritu derrama en los corazones. El Espíritu, además, infunde la valentía de anunciar la novedad del Evangelio con franqueza (parresía), en voz alta y en todo tiempo y lugar. Y esto, bien apoyados en la oración, sin la cual toda acción queda vacía y el anunciador carece de alma, pues no está animado por el Espíritu.  
 
Sinesten dut Eliza

Kredoan, Espiritu Santuarengan fedea aitortu eta gero, esaten dugu: Sinesten dugu: «Eliza bakarra, santua, katolikua eta apostolikoan». Bi gauzak elkarturik doaz, Espiritu Santuak bizitza ematen dio Elizari eta bere urratsak gidatzen ditu. Bera Gabe, Elizak ezin izango luke nazio guztietako dizipuluak egiteko bere eginkizuna bete. Eginkizun hau ez da bakar batzuena, baizik eta nirea da, zurea, gurea. Guztiek ebanjelizatzaile izan behar dute, batik bat beraien bizitzarekin. Horretarako beharrezkoa da Espiritu Santuaren akziora beldurrik gabe irekitzea. Pentekostesen, Espiritu Santuak beraiengandik irtenarazi zituen Apostoluak eta eraldatu zituen bakoitzak bere hizkuntzan ulertzen zituen Jainkoaren handitasunen iragarleetan. Horrela, hizkuntzen nahasmena, Babelen bezala, gainditzen da, orain nagusi baita Jainkoarenganako eta besteenganako irekiera, eta Jainkoaren Hitza iragartzera darama guztiek ulertzeko moduko hizkuntzan, maitasunaren hizkuntza, Espiritu Santuak gure bihotzetan isurtzen duena. Espirituak, gainera, ausardia ematen du Ebanjelioaren berritasuna argi eta garbi iragartzeko (parresia). Eta hau, otoitzarekin ondo lagunduta, otoitzarik gabe akzioa hutsa baita eta iragarleak arimarik ez du, Espirituaz ez baitago animaturik.

No hay comentarios:

Publicar un comentario