jueves, 15 de diciembre de 2016

Tarsicios, 3 de enero - Tarsizioak, urtarrilaren 3an

TARSICIOS



Día: 3 de enero de 2017, martes.

Hora: 19:30

Lugar: En la Iglesia del Sagrado Corazón (P.Jesuitas), S. Sebastián

Qué se celebra: Rosario y confesiones, Santa Misa y Adoración a Jesús-Eucaristía.


Próxima celebración: 7 de febrero.

Image result for eucaristía NIÑOS


TARSIZIOAK
Errukiaren urtea

Eguna: 2017ko urtarrilaren 3an, asteartea.

Ordua: 19:30etan

Lekua: Donostia, Jesusen Bihotzaren elizan (A. Jesuitak) (Andia kalea).

Zer ospatzen da: Arrosarioa eta aitorpenak, Meza Santua eta Adorazioa Jesusi.


Hurrengo beila: OTSAILAREN 7an

martes, 22 de noviembre de 2016

TARSICIOS: 13 de diciembre - TARSIZIOAK: ABENDUAREN 13an

TARSICIOS



Día: 13 de diciembre, martes.

Hora: 19:30

Lugar: En la Iglesia del Sagrado Corazón (P.Jesuitas), S. Sebastián

Qué se celebra: Rosario y confesiones, Santa Misa y Adoración a Jesús-Eucaristía.


Próxima celebración: 3 de enero.

Image result for eucaristía NIÑOS


TARSIZIOAK
Errukiaren urtea

Eguna: ABENDUAREN 13an, asteartea.

Ordua: 19:30etan

Lekua: Donostia, Jesusen Bihotzaren elizan (A. Jesuitak) (Andia kalea).

Zer ospatzen da: Arrosarioa eta aitorpenak, Meza Santua eta Adorazioa Jesusi.


Hurrengo beila: URTARRILAREN 3an

miércoles, 12 de octubre de 2016

FIESTA DEL BEATO JULIÁN PLAZAOLA Y TARSICIOS: 8 de noviembre - JULIAN PLAZAOLA dohatsuaren jaia eta TARSIZIOAK: AZAROAREN 8an

FIESTA DEL BEATO JULIÁN PLAZAOLA Y TARSICIOS
Año de la Misericordia 

Día: 8 de noviembre, martes.

Hora: 19:30

Lugar: En la capilla del Santísimo de la Parroquia-Basílica de Santa María del Coro, S. Sebastián

Qué se celebra: Rosario y confesiones, Santa Misa y Adoración a Jesús-Eucaristía.


Próxima celebración: 13 de diciembre.


Image result for julian plazaola


JULIAN PLAZAOLA dohatsuaren jaia eta TARSIZIOAK
Errukiaren urtea

Eguna: AZAROAREN 8an, asteartea.

Ordua: 19:30etan

Lekua: Donostia, Koruko Amaren Parrokia-Basilikaren Santisimoaren kaperan.

Zer ospatzen da: Arrosarioa eta aitorpenak, Meza Santua eta Adorazioa Jesusi.


Hurrengo beila: ABENDUAREN 13an

jueves, 15 de septiembre de 2016

TARSICIOS: 4 de octubre - TARSIZIOAK: URRIAREN 4an

TARSICIOS
Año de la Misericordia 

Día: 4 de octubre, martes.

Hora: 19:30

Lugar: En la Iglesia del Sagrado Corazón (P.Jesuitas), S. Sebastián

Qué se celebra: Rosario y confesiones, Santa Misa y Adoración a Jesús-Eucaristía.


Próxima celebración: 8 de noviembre.



TARSIZIOAK
Errukiaren urtea

Eguna: URRIAREN 4an, asteartea.

Ordua: 19:30etan

Lekua: Donostia, Jesusen Bihotzaren elizan (A. Jesuitak) (Andia kalea).

Zer ospatzen da: Arrosarioa eta aitorpenak, Meza Santua eta Adorazioa Jesusi.


Hurrengo beila: AZAROAREN 8an

jueves, 25 de agosto de 2016

TARSICIOS: 13 de septiembre - TARSIZIOAK: IRAILAREN 13an

TARSICIOS
Año de la Misericordia 

Día: 13 de septiembre, martes.

Hora: 19:30

Lugar: En la Iglesia del Sagrado Corazón (P.Jesuitas), S. Sebastián

Qué se celebra: Rosario y confesiones, Santa Misa y Adoración a Jesús-Eucaristía.


Próxima celebración: 4 de octubre.



TARSIZIOAK
Errukiaren urtea

Eguna: IRAILAREN 13an, asteartea.

Ordua: 19:30etan

Lekua: Donostia, Jesusen Bihotzaren elizan (A. Jesuitak) (Andia kalea).

Zer ospatzen da: Arrosarioa eta aitorpenak, Meza Santua eta Adorazioa Jesusi.


Hurrengo beila: URRIAREN 4an

sábado, 30 de julio de 2016

Loiolako San Ignazioren biografia

Loiolako San Ignazio (Iñigo), apaiza, SJ (1491-1556) 



Bilbo eta Donostiako elizbarrutietako Zaindaria – Festaburua 

Jesusen Konpainia (Jesuitak) fundatu zuen.

Haurtzaroa
 
Loiolako San Ignazio, Iñigo izenarekin Soreasuko San Sebastian Parrokian bataiatua, 1467an ezkondu ziren Beltran Oinaz eta Marina Sánchez de Liconaren hamahirugarren semea, 1491n jaio zen Loiolan (Azpeitia). Aipatutako eliza berritua izan da horren ostean, baina bertan ikus daiteke gipuzkoar unibertsalena bataiatzeko erabili zen bataio pontea. Urola ibaiak zeharkatzen duen eta mendiek (Izarraitz mendigunea, Izazpi…) inguratzen duten zelai berdeetako bailara honetan haurtzaroa eman zuen. Bere aitona Joanek parte hartu zuen oinaztar eta ganboatarren arteko borrokan.
Gerratea galdu ostean, jarritako zigorren artean, harrizko gotorlekua botarazi zioten eta utzi zioten adreiluan berreraikitzen, beheko solairua izan ezik,
horrela defentsarako ahalmena murriztuta oso geratu zen. Dorre-etxe honek itxura hau zuen Iñigo mundu honetara etorri zenean eta egun hala bisitatu daiteke. Maria Garin izeneko emakumeak (Errazti olagizonaren emaztea, Iñigo jaio zen dorretxetik bostehun bat metrotara dagoen Egibar baserrian bizi ziren) titia eman zion eta San Ignazio hil ostean bere testigantzari esker jakingo zen zer urtean jaioa zen. Inguru honetan ikasiko zuen Iñigok bere lehen hizkuntza, euskara, baldintzatuko zuena, bere abantaila eta desabantailekin, erabiliko zituen beste hizkuntzak ikastea eta beraietan jardutea. Hemen ere, fedean bere lehenengo pausoak emango zituen eta hasiko zen Ama Birjinari Olatz izenarekin deitzen, Loiolako auzoan egun ere beneratzen den irudi gotiko ederraren aurrean, Iñigok ezagutu zuena, planta erromanikoa duen baselizan.
Jaiotzaren hurrengo urtean, Granada bereganatu zuen Gaztelak eta horrela amaitzen zen aztarna ugari utzi duen Iberiar Penintsulan zortzi mendez iraun zuen musulmanen menpekotasuna (711-1492), besteak beste, kulturan, arkitekturan, artean, arbasoetan, bai eta hizkuntzan ere. Urte berean Nebrijaren gaztelera hizkuntzako gramatika argitaratu zen eta Isabel eta Fernando Erregeek, deuseztagarria den erabakian, juduak Gaztela eta Aragoitik deserriratu zituzten. Azpimarratzekoa ere urte horretan Kristobal Kolonek Amerika aurkitu zuela. Argiak eta itzalak izan zituen aurkikuntza honek; argien artean gogora ekarri daiteke indigenen ebanjelizazioa eta eskubideen alde lan egin zutenak, hala nola, Gipuzkoan arbasoak zituen (aita Urrestilakoa zuen) eta San Ignazioren garaikidea zen Jose Antxieta (1534-1597) jesuita, obra honetan bere bizitza kontatzen dugun Julian Lizardi beneragarria jesuita asteasuarra, Frantzisko Beraskola Saez Kastaniza (1564-1597) frantziskotar bizkaitarra, dohatsu izendatzeko prozesuan dagoena, eta frantziskotarra ere den San Junipero Serra (1713-1784). 

Munduko harrokerietara emana 

Hamasei urterekin umezurtz geratu zen. Aita 1507ko urriaren 23an hil zitzaion eta ama lehenago zendu zen. Bere aitak “otsoa” zetorrela ikusi zuenean (ezin daiteke hobeki esan, familiaren armarrian otsoak eta pertza azaltzen baitira) eta bere azken ordua gertu sumatu zuenean, Iñigo Fernando Erregearen konfiantzako gizona zen Gaztelako Kontulari nagusiaren, Joan Velázquez Cuéllar, eta familiakoa zuen bere emazte Maria Velascoren esku jarri zuen. Seme bat bezala hartu zuten beraien familia ugarian (sei seme eta sei alaba zituzten) Arévalon (Gaztela) 1506an, jauregi zoragarri batean, luxuz, handikeriaz eta harrokeriaz beteriko bizitzan. Honengatik meritu gehiago izango du Iñigok pobrezia handiko bizitza aukeratuko duenean. Horrela, Gaztelako gorteko jende artean eman zuen gaztaroko denbora asko, bizitza zalapartatsua eramanez. Maitemindu zen emakume batekin, kondesa edo dukesa baino noble-jatorri altuagokoa. Ribadeneiraren esanetan, Ignaziok aitortuko zuen publikoki nerabe zenean igalia lapurtu izana, min emango zion jabeari egindako kalteak eta, batik bat, lapurretaren ondorioz, errugabe batek isun larri baten zigorra jasan behar izan baitzuen.
1515ean Azpeitian egon zen bere anai Pedro apaizarekin, geroago aipatu herriko Soreasuko San Sebastianeko parrokoa izango zena, inauteritan eta oker galanta egin omen zuen gauez, zigorrik gabe amaituko zen prozesua ireki baitzion Korrejidoreak delitu kualifikatu eta handiagatik. “Emakumeekin
bihurrikeriak” ere egin zituen. Bai eta hilko zutenaren mehatxua jaso omen zuen Iñigok Kaminako Kontesaren zerbitzari zen Frantzisko Oiarengandik ere. Hori dela eta eskatu zuen eta eman zioten armak eramateko baimena. Puntu positiboren bat ere bazuen Iñigoren bizitzak garai honetan, ez baitzuen gorrotorik izan inoren aurka eta ez baitzuen Jainkoaren aurkako biraorik esan; ez zion arpilatzeari eman Najera zigortzerakoan; eta, bere familiako Aita Araoz bergaratarraren arabera, bere familiak Erromara bidalia izan zena Ignaziok bere obra uzteko eta Jesusen Konpainian sartuko zena, nahiz eta musika zalea izan, Iñigok ez zuen jo ostiraletan, ez eta larunbatetan ere, errenuntzia honetan, bere debozioa agertzen da, zertxobait azalekoa bazen ere, Gure Jaunaren Nekaldiari, maitasunez hil baitzen ostiral batean gurutzean gure bekatuetatik salbatzeko, eta Ama Birjinari, bere Bihotz Guztiz Garbian, Elizaren fedea, maitasuna eta itxaropena gordeta geratu baitzen Nekaldiaren biharamuneko larunbatean eta itxaroten zuen bere Seme Jesusen Piztueraren bezperan, bera izan baitzen bakarra, Jesusen gorpua hilobiaren iluntasunean zegoela, Bere Semeari eta Gabriel Goiaingeruaren hitzei Agerkundean sinetsi zuena: “Bere erreinuak ez du azkenik izango.” 

Bihotz-berritzea eta erromesaldiak 

1517ko abuztuaren 12an hil zen bera babesten zuen Joan Velázquez Cuéllar eta kokapen on bat izan gabe leku berri bat bilatu behar izan zuen Iñigok. Orduan Nafarroako erregeorde zen Antonio Manrike Lara Najerako Dukearen zerbitzuan jarri zen. Iñigoren izeba moja batek esana zion, ez zara zentzatuko hanka hautsiko dizuten arte. 1512an Gaztelako erreinuak bere agintepean hartu zuen Nafarroakoa, frantziar jatorriko errege nafarra botaz. Frantziako Frantzisko I.ak erreinua berreskuratu nahirik, Iruñako gazteluari eraso egin zion 1521eko maiatzean; Iñigok, berriz, gaztelu horren defentsan borrokatu zuen. Kanoi-bala batek eskuineko zangoan zauritu zuelarik, lehenengo sendaketak oso ondo tratatu zuten frantsesek berek egin ondoren, Loiolako dorre-etxera eraman zuten erabat sendatzera. Bidean igaro zituzten Irurtzun, Bi Ahizpak, Zuasti, Lekunberri, Idiazabal eta Antzuolako Etxeandian atseden labur baten ostean, Loiolara iritsi ziren. Bertan bere anai Martin (bigarrena zen, nagusiena, Joan, 1496an Napolin hil baitzen Kapitaina Handiaren gerrateetan) eta honen emaztea, bere koinata, ama baten samurtasunez Iñigo zainduko zuen Magdalena Araoz seme-alabekin bizi ziren. Hiltzear egon zen, Sakramentuak jaso zituen ekainaren 28an, debozio handia zion San Pedro eta San Pauloren egunaren bezperan, baina aurrera aterako zen.
Hasiera batean lehengo bizitzarekin jarraitzeko asmoa zuen, ebakuntza mingarria egin zioten hankan, berak hala eskatuta, estetika hutsagatik. Irakurtzeko zerbait eskatu zuelarik, “Vita Christi” bat eta santuen bizitzen inguruko liburua eman zizkioten. Irakurketa horien bidez, dorretxean, Jaunaren graziak ukiturik, aldaketa nabarmena egin zuen Iñigok. Hori bai, bere barnean Jainkoaren nahia eta munduko grinen arteko borroka darrai. Munduko gauzetan pentsatzeak lehor eta pozik gabe uzten zioten; Jainkoaren gauzetan pentsatuz gero, alai geratzen zen. Eskarmentu honi beranduago deituko dio espiritu ezberdinena. Kartusiarra izatea pentsatzen du eta horren inguruan informazioa lortzen du, nahiz eta aurrerago bertan behera utziko zuen proiektu hau. Esna zegoela gauez Ama Birjina Jesus Haurtxoarekin agertzen zaio, kontsolamendu handia jasotzen du eta ordutik “haragiaren gauzetan” ez da berriro eroriko. Zerura eta izarretara begiratuta kontsolamendua zuen, indarberritzen baitzen Gure Jauna zerbitzatzeko. Urte honetan Leon X.a Aita Santuak Lutero eskumikatu zuen.
Munduko gauzei uko eginik, Loiolatik Arantzazuko Amaren Santutegira jo zuen, bertan otoitz-beila egin zuen eta agindu zuen kastitatean biziko zela, eta handik, Navarretetik igarota, Montserratekora mando batean 1522an. Dena dela, bere bihotz berritzeko prozesua urratsez urrats doa aurrera. Honen proba da gertaera hau. Montserraterako bidean mando baten gainean zihoan musulman batekin topo egin zuen, Andre Mariaren inguruan hitz egin zuten, hasiberrien solasaldia erlijioen arteko elkarrizketatzat jo genezake. Musulmana ados zegoen Ama Birjinak gizonik gabe haurra izatearekin, “baina erditzea eta birjin jarraitzea, ezin zuen sinetsi.” Erromesak bere arrazoiak eman zituen defendatzeko Andre Maria birjina dela erditze aurretik, erditzerakoan eta erditu ostean, baina musulmanak ez zuen amorerik eman eta aurreratu zen. Iñigoren haserreak une honetatik aurrera gora egiten du eta musulmanaren bila joatea edo ez planteatzen dio bere buruari esandako gehiegikeriengatik eta Andre Maria ohoratzeko. Azkenik mandoari uzten dio bidea aukeratzen eta, Jainkoari esker, musulmanak hartu zuen bide zabalaren ordez beste batetik doa.
Montserraten bizitza osoko konfesioa egin zuen (Aitortzako edo berradiskidetzeko Sakramentua), bere jantziak behartsu bati eman, eta ezpata eta sastakaia utzi zituen. Gau oso bat beilan eman zuen belaunika edo zutik Ama Birjinaren aldarearen aurrean Alfontso X.a Jakintsuaren zazpi partidetan edo Garci Rodriguez Montalvoren Amadis de Gaula liburuan deskribatzen den erritualaren arabera. Egindako bekatuen nazka handia zuen eta gogo bizia zuen Jainkoaren maitasunagatik gauza handiak egiteko. Aurrerago Ignaziok bere buruari “erromesa” esango zion. Manresara doa, leize-zulo batean sarri egoten da eta ordutik limosnaz ematen ziotenetik otoitzean (Orduen Liburua, Arrosarioa, Angelusa, bideetako gurutzeak beneratzen zituen…) eta penitentzia egiten bizi da. Igandero aitortu, Meza entzun eta Jauna hartzen du, bere bizitza guztian zehar egingo duen moduan eta bere dizipuluei transmititzen ahaleginduko den eran. Egunero Meza Nagusia entzun eta Nekaldia irakurtzen du. Ospitalera zihoan eta gaixoak garbitzen zituen. Otoitz egiten zuen Viladordisko Andre Mariaren Ermitan, dominikarren elizan, Ospitalekoan… Gauza bat argi du eta otoitz honen bidez adieraziko du: “Jauna, ez dut egingo zuri min emango dizunik.” Garai honetan Joan Sebastian Elkano getariarrak (1476-1526) mundu osoari lehenengo aldiz buelta eman zion Victoria itsasontzian hamazazpi lagunekin batean, 1519ko irailaren 20an Sanlúcar de Barramedatik (Kadiz) irten eta 1522ko irailaren 6an San Lúcarreko badiara heldu ziren. Iñigok bere barneko bidaiarekin jarraitzen du. Aztoramena, eskrupuluak, kezkak eta larrialdia izan ostean, beti gogoan izango zuen Jainkoaren esperientzia bizi izan zuen: “Cardonerreko argia”, gauza guztiak berriak iruditzen zitzaizkion. 

Gogo Jardunak
Han idatzi zituen, gerora Gogo Jardunak liburu ospetsua egiteko erabiliko zituen lehenengo oharrak. Jende ugariri on egin diote, besteak beste, obra honetan aipatzen diren pertsona askori. Gogo jardunen terminoak adierazten du “kontzientzia aztertzeko, hausnartzeko, ahoarekin edo mentalki otoitz egiteko modu guztiak, bai eta beste lan espiritualak ere”. “Paseatu, ibili edo korrika egitea gorputzaren ariketak diren moduan; era berean, gogo jardunak dira arima prestatu eta egokitzeko modu guztiak norberaren gaitz oker guztiak kentzeko eta, kendu ostean, norberaren bizitza antolatzerakoan Jainkoaren nahia bilatu eta aurkitzeko modu guztiak, arimaren osasunerako.” Kontua ez da jakintsu izatea, baizik eta maitasunean haztea Jainkoarekin hitz eginez bihotz berritu ostean: “asko jakiteak ez baitu arima asetzen eta pozten, baizik eta gauzak sentitu eta gozatzea barnean.” Gogo jardunak gutxi gorabehera hogeita hamar eguneko iraupena dute. Beste aukerak ere badaude epe laburragoetan eta norberak duen aukeraren arabera. Jainkoarekin eta santuekin harremanetan jarri behar da eta “giza naturaren etsaiaren” (deabrua) iruzurren aurkako borroka dago gu salbatzeko, hau da, Zerura joateko eta ez infernura.
Gogo jardunak aurretiko ohar batzuekin hasten dira. Ondoren oinarria dator: “kristau zintzoa prest egon behar du gehiago salbatzera hurkoak adierazten duena, kondenatzera baino.” “Etekin handikoa da gogo jardunetan gure Sortzaile eta Jaunarekiko animo eta eskuzabaltasun handiarekin sartzea.” Zuzendu behar da maitasunez eta bide egokiak erabiliz, salbamenerako lagungarriak izango direnak. Hasiera eta oinarria da sortuak izan garela “Jainko gure Jauna goresteko, bedeinkatzeko eta zerbitzatzeko, eta, honen bidez, gure arima salbatuko dugu”. Lau zati edo asteak dituzte:
Lehenengoa: Kontuan hartu eta kontenplatu bekatuak.
Bigarrena: Gure Jaunaren Bizitza Erramu egunera arte, hau barne.
Hirugarrena: Kristo Gure Jaunaren Nekaldia. Laugarrena: Piztuera eta Igokundea.
Gure Aita, Agur Maria bezalako otoitzak, hausnarketak, kontenplazioak, kontzientzia azterketa, aitortza, jaunartzea, etab. proposatzen zaizkio gogo jardunak egiten duenari. “Teknika” interesgarri bat erabiltzen da, egoera aztertzea, hau da, leku batean eta garai batean egongo bagina bezala eta imajinazioarekin kontenplatzea, esate baterako, Jesukristo edo Andre Maria dagoen mendi edo tenplu bat, norberaren bizitzarekin harremanetan jarri eta, hortik abiatuta, probetxu espirituala ekartzea. Hala nola, Jainkoaren bigarren pertsona gizon egin zela, Jainkoaren hiru pertsonak mundua begiratzen dute jendez beterik eta, garaia bete zenean, Gabriel Goiaingerua Ama Birjinarengana Nazaretera (Galilea) bidaliz eta Espiritu Santuaren egitez Jainkoaren bigarren pertsona gizon egin zen gizakiak salbatzeko. Gogo jardunetan dabilena mundua ikusten du, “jende horren ezberdinak” bertan daudela eta ondoren Andre Mariaren etxea eta jarraian eskatzen du barrutik Jauna ezagutzea, “nigatik gizon egin dena, nik Berari gehiago jarraitu eta maitatzeko.” Hiru sarrera eta hiru puntuek osatzen dute kontenplazio hau. Elkarrizketa batekin amaitzen da Jainkoaren hiru pertsonekin edo gizon egin den Hitzarekin edo gure Ama Mariarekin “eskaturik barnean sentitzen denaren arabera, gero eta gehiago gure Jauna jarraitu eta imitatzeko.” Gogo Jardunen bukaeran Elizarekin sentitzeko arauak daude, horietatik lehenengoa da prest egotea denetan obeditzeko Kristo gure Jaunaren egiazko emaztea den “gure ama Eliza santu jerarkikoari”.
1548ko uztailaren 31n Paulo III.ak “Pastoralis Officii” Bularen bitartez Gogo Jardunen liburua onartu eta praktikatzea gomendatu zuen. Aita Santu askok hamaika aldiz Gogo Jardunak goraipatu eta bultzatu
dituzte. Besteak beste, San Ignazio Gogo Jardunen eta erretiroen patroi izendatuko zuen Pio XI.ak idatzi zuen “jakintzaz beteriko eta erabat unibertsala den arauen kodea dela arimak salbamen eta perfekzio bidetik eramateko modukoa”. 


Lur Santua eta ikasketak
Jesus, Maria eta Joseren Lurralde Santura jo nahi zuen, salbamenaren lurra, bosgarren Ebanjelioa deitua izan dena (han ikusi, are gehiago, ukitu dezakegulako Jainkoak gizakiekin egin duen historiaren errealitatea), han Jesukristorekin bat egiteko egokiera aurkitzeko asmoz. Bartzelonatik Erromara joan zen, bertan Aita Santu aukeratu zutenean Gasteizen zegoen Adriano VI.aren bedeinkapena jaso zuen, ondoren Paduatik Veneziara eta hemendik itsasontziz Txipretik Lur Santura doa han geratzeko asmoz 1523an; baina frantziskotarrek ez zioten bertan gelditzen utzi. Lur Santuan Jerusalem (azken afariko gela, Ama Birjina lo geratu zeneko eliza, Hilobi Santuaren eliza - gaua beilan eman zuten hemen erromesek, bakoitza bere hizkuntzan aitortu, Meza entzun eta Jauna bihotzean hartu zuten- Gurutz Bidea, Olibondoen baratza eta mendia, Ama Birjinaren iturria, Siloeko iturria, Sion mendia..), Zedroneko erreka, Josafateko bailara, Betfage, Betania, Belen, Jeriko, Jordan ibaia, besteak beste, bisitatu zituzten. Egun egiten diren erromesaldietan ibilbide hauek ere bisitatzen dira.
Itzuleran, Txipretik hiru itsasontzi irtengo ziren. Bata ahaltsua, gizon aberats batena, bigarrena, turkoena, eta azkena, txiki bat zen. Iñigoren lagunak ahalegindu ziren gizon aberatsaren itsasontzian joan zedin, baina jabeak ezezkoa eman zion iseka eginez. Txikian abiatuko zen. Itsas ekaitza izan zen eta gizon aberatsaren itsasontzia eta turkoena hondoratu ziren, onik portura, Pugliako eskualdera, ailegatu zen bakarra erromesarena izan zen, eta Veneziara 1524ko urtarrilaren erdialdera helduko ziren. Genoarantz doa Ferraratik gerratean ziren armada frantsesa eta Karlos V.aren artean. Atxilotzen dute eta aske uzten zorotzat hartuta. Bidea jarraitzen du, berriro atxilotu zuten eta armada frantseseko kapitain baten aurrera daramate. Honek jakin zuenean gipuzkoarra zela, esan zion, «gertukoa naiz ni ere», Baiona ingurukoa, antza; eta gero esan zuen: «eraman ezazue, eta afaria eman, eta ondo tratatu ezazue».
Kataluniara itzulirik, latineko eta teologia-ikasketak egiten hasi zen, 1524 eta 1527 bitartean, Bartzelonan aurrena bi urtez, Alcalan gero eta, azkenik, Salamancan. Ikasketak egin bitartean, jendeari kristau doktrina irakasten aritzen zen, nahiz banaka nahiz taldean, eta gogo jardunak ematen zituen. Bartzelonan emakume fededun batzuek lagunduko zioten, hala nola, Ines Pascual, beraren inguruan esango zen egiazale amorratua zela, mundu guztiagatik ere gezurrik esango ez zuena. Erromesak, bere aldetik, lan egiten zuen arimei laguntzeko. Gauez luze otoitz egiten du eta negarretan dio: “Ene Jainko, gizakiak ezagutuko bazinduzkete!” Lau lagunekin talde bat osatzen du, baina ez zuen luze iraungo. Mundu guztian zehar pobreei ospitaletan eta laguntzera joan nahi zuten bi Alcalako emakumeei… Iñigok burutik kentzen die “alaba horren gazte eta ikusgarria zelako, etab.”, eta esan zien, pobreak bisitatu nahi izanez gero, Alcalan egin zezaketela, eta Sakramentu guztiz Santua ere lagundu zezaketela. 1527an bi epaiketa jasan eta kartzelan ere egon behar izan zuen, doktrina irakasteko titulurik ez zuelako, nahiz eta irakasten zuenaren inguruan okerrik aurkitu ez zuten. Presondegitik hurkoari laguntzen jarraitzen du. Teologia erakusteko debekua ezarri zioten. Hori dela eta, erabaki zuen Salamancatik alde egitea, eta Bartzelonatik Parisera joan zen, bakarrik eta oinez. Urte honetan gertatu zen “il sacco di Roma”, hau da, Klemente VII.a Aita Santua eta bere aliatuen aurka borrokatzen zuen Karlos I.a Espainiakoa eta V.a Alemaniakoaren armadak, Erromako arpilatzeari ekin zion; honek zailago egingo zuen Ignaziok etorkizunean burutu behar zuen obra eta batek baino gehiagok begitan hartuko zuen bere jatorriagatik. 

Jesusen Konpainiaren fundazioa 

1528tik 1535a bitartean Parisen jarraitu zituen Teologia ikasketak Unibertsitatean; han ezagutu zuen Xabierko Frantzisko Santa Barbara egoitzan, lehenago Monteagudo egoitzan egona zen. Iñigok behin eta berriro esaten zion Jesukristoren esaldi hau: “Zertarako du gizakiak mundu guztia irabaztea, bere burua galtzen badu.” (Mt 16, 26). Honekin eta beste lagun batzuekin (egun dohatsua den Pedro Fabro, Lainez, Salmeron, Nikolas Bobadilla eta Simon Rodrigues), 1534ko abuztuaren 15ean, goizez, San Denis eta martiri lagunen kripta-kaperan Montmartre (Mons Martyrum, Martirien Mendia) mendixkan, behartsu eta garbi izateko botoak egin zituen eta beste bat erantsi zuen: Jerusalema joatekoa edota Kristoren Ordezkariaren aurrean aurkeztea honek lana eman ziezaien Jainkoaren aintza handirako eta arimen onerako izango zen horretan. Aipatu mendixkan egun Jesusen Bihotzari eskainita dagoen tenplu bat dago eta bertan Jesus-Eukaristia etengabe adoratzen da; Donostiako San Martin Gotzainaren Parrokian (Easo eta San Bartolome kaleen bide-gurutzean) gertatzen den moduan. Behin batean Ignaziok kantatu eta dantzatu zuen gure lurraldean egiten den moduan (zortziko bat, aurresku bat…?) triste zebilen lagun bat indarberritzeko. Bere garaikideek Iñigo fisikoki deskribatu zuten altueraz baxua (1,60 metrotara ez zen ailegatzen), herrena Iruñeako zauriaren ostean, bizarrarekin, burusoila (gaztetan sorbaldetaraino ailegatzen zen ile-luze horia zuen) eta begi alaiak zituena. Ez zuen utzi bere erretratorik egiten. Parisen haurrekin ikasiko du eta bere dirua utzi zionari dena gastatu ostean, eskean ibili behar du, eta helburu honekin Flandria eta Ingalaterraraino bidaiatzen du. Dirua kendu zion espainiarrari laguntzeko eta Jainkoaren zerbitzuan guztiz entrega zedin Parisetik Rouenera dauden 135 kilometroak egin zituen hiru egunetan oinutsik, jan eta edan gabe.
1533an Arteetako (Filosofia) lizentziatura lortu zuen eta 1534an Arteetako Maisu titulua lortu zuen Ignazio izena erabiliz, “Dominus Ignatius de Loyola, diocesis pampilonensis”. Hemendik aurrera izen hori erabiliko du gehienetan. Badakigu debozioa ziola lehenengo mendean San Paulo eta San Joanen dizipulu izan zen Antiokiako San Ignazio martiriari. San Joan Krisostomoren (347-407) arabera, Antiokiako Gotzain ordenatu zuen San Pedrok (beraren eta Ebodioren ondoren bera jaio zen hiriaren izena hartzen duen elizbarruti honen hirugarren gotzaina zen). Antiokiako San Ignaziok idatzi zuen: “Utz piztietara jaurti nazatela, beraien bitartez Jainkoarengana ailegatu bainaiteke. Jainkoaren garia naiz, eta piztien koskek ehotzen naute, ogi garbia izateko. […] Orduan Jesukristoren benetako dizipulu izango naiz.” Sakramentu guztiz Santuaren inguruan hitz egiteko Eukaristia hitza erabili zuen lehenengoa izan zen: “Eukaristia Jesukristo gure salbatzailearen haragi da, gure bekatuengatik sufritu zuen haragia eta bere zintzotasun maitekorrean Aitak piztu zuena.” Erakutsi zuen Mariaren erditze birjinaren inguruan, Kristo Jainkoa eta gizona dela, igandea Jaunaren eguna dela, Eliza Santua, Katolikua… dela, Erromako Gotzainaren lehentasuna, Ezkontzako Sakramentuari buruz, Birjintasunaren (naturaz gaindiko bertutea) inguruan, Ordenaren hiru mailen inguruan (gotzaina, apaiza eta diakonoa), etab. Bere martiritzan lehoiek hil zuten eta Trajano Erromako enperadorearen bederatzigarren urtean gertatu zen, Kristoren ondorengo 107 urtean.
Azpeitian hiru hilabetez
1535ean, osasunez makal zebilelarik, medikuek esan zioten sendatzeko jaioterriko haizea hartu behar zuela eta Azpeitira etorri zen indarrak hartzera. Azken txanpan, Donostiatik Usurbil igarota Iturriotzera joan, bertan lo egin zuen eta Lasaotik iritsi zen bere jaioterrira. Urtero gogoratzen da ibilaldi hau eta dozenaka lagunek 52 kilometroak oinez egiten dituzte otoitz giroan egunez apirila edo maiatza aldera (Itziarko Amaren Santutegira gauez egiten den ibilaldiaren antzera). Magdalenako ospitalean hartu zuen ostatu, ez bere jaiotetxean. Behin bakarrik joan zen bere anaiaren egoitzara, horren arrazoia zen bere familiako bat ohaidea zuela eta gauero leku sekretu batetik emakumea sartzen zela. Iñigo hara joan zen eta kaleratu zuen. Azpeitiko haurrei eta nahi zuen jende guztiari kristau dotrina erakusten eta behartsuei laguntzen aritu zen hiru hilabetez, sendatu zen arte. Bere anaiak esana zion ez zela inor joan behar eta berak erantzun zion “batekin aski da.” Asko izango ziren Ignazioren lanaz etekin aterako zutenak. 

Veneziara jo zuen
Gero, Veneziara jo zuen 1535 eta 1537 bitartean, hara deituak baitzituen bere lagunak; denek jarraitzen dute sutsu otoitzean, astero aitortuz eta Jauna hartuz, eskean, gaixoei zaintzen ospitaletan, etxerik gabeko behartsuei laguntzen, haurrei katekesia ematen, ohiturak berritzeko eta sakramentuak hartzeko predikatzen dute, eta beraien kristau itxaropenaren arrazoia ematen aurkitzen zituztenei. Azpeitia, Iruña, Almazan (A. Lainezen herria, Ignazioren ostean Jesusen Konpainiaren bigarren Nagusia izango zena, Alcalan ikasi zuen eta promozioko hirugarren izan zen, faboritismoagatik lehenengo bi postuak oparitu baitzituzten, handik Parisera joan zen ikasketak jarraitzeko, Ignazio ezagutu, Jesusen Konpainian sartu zen eta Trentoko Kontzilioan parte hartuko zuen), Siguenza, Toledo, Valentzia, itsasontziz Genoara eta Bolognatik Veneziara heldu zen. “La Serenissima” ez zen preseski leku turistikoa egun den moduan, Kanal Handitik itsasontziz joateko, gondolan paseo erromantiko bat emateko edo San Markos plaza bisitatzeko; gerrateak, epidemiak eta goseak inguruetako behartsuak, kaleko haurrak… hara joatea ekarri zuen eta hiria jendez gainezka egotea. Ignaziok eta bere lagunek laguntzen diete behartsuei. Hemen prozesatua izan zen eta erromesaren aldeko epaia eman zen. Negusanti Gotzainak ordena txikiak eman zizkion 1537ko ekainaren 10ean, azpidiakono egin zuen bost egun beranduago, diakono ekainaren 17an eta apaiz ordenatu zuen urte bereko ekainaren 24an, igandea, Venezian lau lagunekin batean. Vincenzan egon zen lagunekin eta Veneziara itzuli ziren. Adriatiko Itsasoaren ondoan dagoen hiri honetan San Jeronimo Emiliani (1480-1537) ezagutu zuten, bizimodu antzekoa zeramana, liturgian otsailaren 8an ospatzen da bere eguna, utzi zion soldadu izateari, fundatzaile izan zen, bere leloa honakoa zen “lana, karitatea, fedea”, zeukan guztia saldu zuen pobreei emateko, eskean zebilen eta berak jaten ematen zuen, janzten eta egoitza eman. Behar handiko garai batean, umezurtzei lagundu zien materialki eta katekesia emanez, soldaduen eta zibilen zauri nazkagarriak Sendaezinen Ospitalean sendatzen ditu, Kaietano Thienek fundatu zuen aipatu ospitalean, honen leloa hau zen: “Jainkoa maite duenarentzat, dena arina da.” 


“Erroman lagunduko zaitut.”
Azkenik, Lur Santura joaterik izan ez zutenez otomandar inperioarekin gerra baitzegoen, Erromara doa 1537an. Stortako elizan otoitzean, Erromatik gertu, Ignaziok sentitzen du Jaunak esaten diola: “Erroman lagunduko zaitut.” Meza berria eman zuen "Santa Maria Maggiore” Basilika handian 1538ko Gabon Gauean Jaiotzaren Aldarean, horren ondoan, tradizioaren arabera, Jesusen sehaska dago. Montecassinon gogo jardunak eman zizkion Ortiz doktoreari. Ignazio eta bere lagunek bere buruak eskaini zizkioten Aita Santuari. Lagun-talde hari Jesusen Lagundia –Konpainia– izena jartzeko inspirazioa izan zuen. 1539ko negua latza izan zen, aurreko uzta eskasa izan zen, janari faltari eta garestitzeari, elurteak, euri-jasak eta hotza handiak gehitu zitzaizkion. Erroman zeuden behartsu ugarien multzoa handitu zuen inguruetako herrietako jende askok. Ignaziok eta bere lagunak gailendu ziren beraien alde eskean ibiltzeagatik, ogia, egurra eta lastoa jasotzen zutela. Behartsuei oinak garbitzen zizkieten, gaixoak ohetan jartzen zituzten, gose zirenei jaten ematen zieten eta horren ostean dotrinaren puntu oinarrizkoenak azaltzen zieten eta maitasun anaikorrean bizitzeko adoretzen zieten.
Paulo III.ak Jesusen Lagundia ontzat eman zuen 1540ko irailaren 27an, “Jainkoa zerbitzatzeko eta gizakiei laguntzeko”, Kapitolioa eta Foru inperialetatik gertu dagoen San Markos jauregian “Regimini militantes Ecclesiae” Bularen bitartez. Italian hiriz hiri egitez eta hitzez predikatzeari ekin zioten, hori baitzuten jardunik behinena, fede katolikoa defendituz. Haurrei kristau-bidea erakusten, gaixoei ospitaletan laguntzen zieten, etab. Hiru botoei, Aita Santuari obeditzearena gehitu zioten. Prostituzioaren aurka borrokatu zuen eta Santa Marta all’arco Comigliano etxea fundatu zuen, 1552ra arte bertan hirurehun bat emakume esklabotza horretatik askatu ziren. Matias Gerardo San Cassiano posta pontifizioaren arduradunak ikusi zuenean bere irrika lizunaren objektu (eta ez bere entrega, leialtasun eta maitasunaren subjektu) zen emakumea Santa Martan babesten zela, harrikatu zuen eraikina eta Ignazio kalumniatu zuen. “Barkamenak, ez eta honek iturria duen errukiak ere, mezu ebanjelikoaren pasarte bakar batean ere ez dute esan nahi okerrarekin, eskandaluarekin, irainekin, egindako laidoekin etorkor izan behar denik, okerra edo eskandalua konpontzea, iraina zuzentzea, laidoa ordaintzea barkamenaren baldintza dira.” (San Joan Paulo II.a). Azpeitiarrak prozesua hasi zuen Matiasen aurka eta irabazi zuen. Horren ostean, ahalegindu zen akusatzaile faltsuari kalterik ez ziezaiotela egin eta zigor gogorrik jar ez ziezaioten. Ez al zen zigor nahikoa agerian zegoen egia.?
Ignaziok Jesusen Lagundiaren Konstituzioak idazteari ekiten dio eta Konpainiaren Nagusi Orokorra aukeratu zuten 1541ean. Une honetatik aurrera Erroman biziko da beti. Bere egoitza Madonna della Strada (Bidearen Ama) Kaperatik gertu dago; inguru honetako eraikinek aldaketa nabarmenak izan zituzten Ignazio hil ostean eta egun leku horretan Gesù Basilika, Jesuiten Errefuxiatuentzako Zerbitzua eta Via degli Astalliko Jesuiten Egoitza ditugu. Erromesaldi luzerik ez du egingo, lau Basilika nagusiak (Vatikanoko San Pedro, Santa Maria Handia, Letrango San Joan eta Harresietatik kanpo zegoen San Paulo) bisitatzearekin konformatu beharko da. Bere bizitzako garai honetan bost alditan besterik ez zen Erromatik irtengo. Mezetan indarra hartzen du bere bizitza eta lanerako; eta Eukaristian aurkitzen du Konstituzioetan idazten duen guztiaren konfirmazioa. Apostolutza ederra burutu zuen bere idatziekin eta Eliza berritzeko sutsu lan egingo zuten bere dizipuluei emandako formazioaz. Jesusen Konpainiako lagunak mundu guztian zehar zabaltzen hasten dira. Xabierko Frantzisko, ekialderako bidean, misio aldi berria hasten du eta 1552an hil zen Txinako ateetan, India, Molukak, Japonen, etab. Jainkoaren Berri Ona zabaldu ostean. Ignaziok hamaika eskutitza idatziko dizkie guztiei. Erroman kalumnia jasan behar izan zuen beste inon ez bezala; eztabaida ez zitzaion gustatzen Ignaziori, nahiago zuen baiestea, ez norgehiagoka ibiltzea edo borrokatzea; hori bai, bere obra edo bere irakaskizuna edo idatzien fedearen ortodoxia defendatu behar duenean, eman beharreko pausoak ematen ditu gauzak argitzeko.
Ignazio gailendu zen juduen artean egin zuen apostolutzagatik, bere egoitzan juduak hartu zituen eta behar bezala erakusten zien. Lortu zuen Paulo III.ak 1542ko martxoaren 21eko “Cupientes Judaeos” Bulan, bertan behera uztea juduak bihotz berritzea oztopatzen zuten abusuzko ohiturek. Jesusen Konpainian onartu zuen Frantzisko Borja santua (1510-1572), hirugarren Nagusi Orokorra izango zena. Alejandro VI.a Aita Santuaren birbiloba eta Fernando Erregearen biloba, ezkondu eta zortzi seme-alaba izan zituen. Gandiako Dukea eta Kataluniako Erregeordea izan zen. Isabel enperatrizaren gorpua ikusiz gero eta bere hiletan Avilako San Joanen (1499-1569) predikua entzunez gero 1539an erabaki hau hartu zuen: “Sekulan ez dut berriro zerbitzatuko hil daitekeen nagusia!” Emaztea gaixotu zitzaion, sendatzea eskatu zion Jainkoari eta zerutik ahots batek esan zion: “Zuk aukera dezakezu zure emaztearentzat bizitza edo heriotza, baina bizitzea nahiago baduzu, hau ez da izango zure etekinerako ez eta beraren onerako ere.” Negarrez, erantzun zuen Frantziskok: “Egin bedi zure nahia eta ez nirea.” 1546an alargundu ostean, tituluak utzita, Jesusen Konpainian sartu zen seme-alabak hazi ondoren, hasiera batean sekretuki, Ignaziok esan baitzuen: “munduak ez ditu belarriak halako zarata entzuteko.” Oñatin lau hilabetez biziko zen ermita batean erretiratua, 1551n apaiz ordenatua izan zen, Meza berria Bergaran eman zuen. Oso apal bizi izan zen eta lan ederra burutu zuen. Eskutitza batean bere buruari aplikagarria den esaldi hau idatzi zuen: “Jainkoaren aurrean handi dira bakarrik bere burua txikitzat dutenak.”
Orientabideak eman zizikien XIX. Kontzilio Ekumenikoan (1545-1563), Trenton, parte hartu zuten jesuitei (Lainez eta Salmeron; Jayk ere parte hartuko zuen gotzain bati laguntzen). Dena Jainkoaren aintzarik handienerako egin nahi zuen: “Ad maiorem Dei gloriam” (ikus 1 Ko 10, 31). Mistikoa da, malkoen dohaina begiak hondatzeraino du eta arimaren gau iluna igaro zuen. Izaera kontrajarriak armonian jartzeko eta haserre daudenak adiskidetzeko dohaina du. Kristau guztiek bezala, Ignaziok ondo daki bere esku dagoen guztia egin behar duela, baina azkeneko emaitza Jainkoaren esku dagoela: segurtasun honek eguneroko lanean sostengatzen du, bereziki egoera zailetan. Honen inguruan San Ignaziok idazten du: “Lan egin guztia zure esku egongo balitz bezala, jakinik egiaz guztia Jainkoaren esku dagoela.” (ikus Pedro Ribadeneira, Loiolako San Ignazioren bizitza). 1551n bere errenuntzia aurkeztu zuen Nagusi Orokorreko ardurari baina ez zioten onartu. 1551n eta 1552an fundatu zituen Ikastetxe Erromatarra, egungo Unibertsitate Gregorianaren aurrekari hurbilena, eta Ikastetxe Germaniarra, Europa Erdialdeko apaizen heziketarako; hau guztiari apostolutza pedagogikoa deitzen zaio. Ignazio gailentzen da bakarra eta hirutasuna den Jainkoari dion maitasunagatik, Jesus Eukaristiarenganako gertutasunagatik, Jainkoaren Amarenganako debozioagatik eta behartsuei laguntzeagatik. Ignaziok konfiantza du gizakiengan, Jainkoaren graziaren laguntzan duelako konfiantza. Maitasuna lortzeko kontenplazioan
Ignaziok dio maitasuna gehiago jarri behar dela ekintzetan hitzetan baino, eta horretan eredu izan zen. Kontenplazio honetako esaldi batek San Ignazioren pentsamendua adierazten du: “Denetan maitatu eta zerbitzatzea Jainkoaren maiestateari.” Pedroren Ondorengoaren hiria zen eta den horretan, bera eta bere lagunak karrerismoagatik karguak, onura materialak eta pribilegioak bilatzen zituzten apaizen kontrapuntua izan ziren. 

Heriotza eta kanonizazioa 

Hiltzeko urte gutxi falta zitzaizkionean, medikuak agindu zion malenkonia sortuko zionik ekiditeko. Eta zerk sortu ziezaioken tristura? Bere konfiantzazko lagun Gonsalves Camarari, Ignaziok esan zion: “Pentsatu dut zerk eman ziezadaken melankolia eta aurkitu nuen gauza bakarra, Aita Santuak Konpainia erabat desegitea izan zen. Eta, hori gertatuko balitz ere, nik uste ordu laurden bat otoitzean emango banu, lehen bezain pozik jarraituko nuela.” Beldurra al zuen berarekin gorabeherak izan zituen Joan Pedro Carafa Aita Santua aukeratua izan zitekeelako? Hala gertatu zen 1554ko maiatzaren 5eko konklabean, Paulo IV.a izena hartu zuelarik. Dena dela, ez zuen berak bertan behera utziko Jesusen Konpainia. Edo 1773ko uztailaren 21ean sinatu zuen eta urte bereko abuztuaren 16an aplikatu zen “Dominus ac Redemptor noster” Brebearen bitartez, Klemente XIV.a Aita Santuak Jesusen Konpainia bertan behera uztearen profezia al zen? Jesusen Konpainiak egitez iraun zuen Federiko II.aren Prusian 1776ra arte, eta Errusiako Inperioan Katalina II.arekin, hemen zuzenbidez onartua izan zen Pio VII.aren Catholicae Fidei” Brebearen bidez 1801ean, Paulo I.aren agintearen garaian. Bertan behera utzi zenetik berrogeita bat urte beranduago, Pio VII.a Aita Santuak mundu osoan berrezarri zuen Jesusen Konpainia “Sollicitudo omnium ecclesiarum” Bularen bidez.
Ignaziori gustatzen zitzaion Kenpis edo Kristoren Imitazioa izenburuarekin ezaguna den liburuan ondoko ikasbidea jasotzen da: “Urtero bizio bat zuzenduko bagenu, agudo perfektuak izango ginateke.” Berak asko aurreratu zuen bertutean, besteei irakasteko moduan, Manareren kasuan bezala, behin batean Ignaziori esan zion berarengan berriro pizten ari zirela garai bateko haserre eta jenio txarra. Ignaziok adoretu zion borrokatzeko, eta ohartu zion sumina moderatua izanez gero ondo uztartu zitekela gobernu lanarekin… baldin eta moderatzen bazen.
Ignazio despota baten irudi okerraren aurrean, ezagutu zutenek beste era batera erakusten digute. Nadalek dio berarekin tratuan zela “arimak musu ematen duen moduan eta honetan suabe eta lasai intsinuatzen da”. Haserreak ez zuen bera menderatzen, alderantziz baizik, bere buruaren jabea zen. Loarte doktoreak esaten du Ignazio zela: “olio iturri bat bezala”, eta Camarak dio “dena maitasuna ematen du”, denekin atsegina da, familiarra inorekin ez. Bereziki ulerkorra da ahulekin. Zorrotza da bere buruarekin lehenengo eta gero indartsuekin.
Bizitzaren amaieran Ignaziok adierazi zuen bihotz berritu zenetik Jainkoari asko mindu ziola (santu guztiak bezala bere burua bekatari handitzat zuen; dena dela, bere aitorlea zen Diego Egiak esango zuen beraren inguruan “santua da eta santua baino gehiago”, indiskrezio honek bere konfesatzeko ardura samurra galtzea ekarri zion), baina inoiz ez nahita bekatu larria eginez; bere debozioa hazia zela; orain, inoiz ez bezala, Jainkoa erraztasunez aurkitzen zuela; agerpenak eta mesedeak zituela Meza Santua ospatzerakoan edo Konstituzioak idazterakoan.

Karlos V.ak inperioko eta bere erreinuen koroari uko egin zuenaren berri izan zuen eta eskutitza batean horren inguruan idatzi zuen: “Eredu arraroa, eta gutxik imitatuko dutena, nahiz eta askok berdin jokatu beharko lukete.” Ignazio bere munduko tituluak alde batera uzten doa, etorkizunean Felipe II.a izango zenari begirunea duen, sinplea eta fededuna den formula honekin zuzentzen zaio: “Nire jauna gure Jaunarengan”.
Azkeneko urteetan osasunez nabari okerrera egiten du, denbora aurrera doalako nahi eta nahi ez, Jesusen Konpainiaren gobernuaren arduren pisuagatik, bihotz berritu ostean lehenengo etapan egin zituen penitentzia gogorrengatik bai eta Meza ospatzeagatik ere, Kristoren Nekaldia, Heriotza eta Piztuera eguneratzen den Misterio honetan Ignaziok sutsu eta mistikoki, gorputz eta arima parte hartzen baitzuen, espirituz eta egiaz adoratzaile baitzen. Ohean epe luzeak emango ditu. Gurutzeko San Joanek (1542-1591) adierazten duenez: “Ez dakizunera etortzeko, ez dakizun lekutik joan behar duzu”.
1556ko uztailaren 31n Erroman hil zen, ustekabean harrapatu zituen bere lagunak, arduratuago baitzeuden Lainezen gaixotasun larriarekin. Bere jaia egun horretan ospatzen da. 1609an Paulo V.ak dohatsu izendatu zuen eta 1622ko martxoaren 12an Gregorio XV.ak kanonizatu zuen Jesusen Teresa, Felipe Neri, Isidro Nekazaria eta Xabierko Frantziskorekin batera. Bere hilobia Erromako Gesù basilikan dago. Hil zenean mila jesuita ziren eta horietatik 35 profesak ziren; Ignaziok 36 ikastetxe onartuak utzi zituen. 1565ean bi mila jesuita izango dira eta 1615ean, 13.112 eta 372 ikastetxe zuzentzen dituzte. Ignazioren bizitzak indarrez interpelatzen gaitu: Zer egin dezaket Kristorengatik? Gogo Jardunak eta Jesusen Konpainiari esker Gipuzkoan jaio direnen artean munduan zehar ezagunena dugu San Ignazio. Elizak, ikastetxeak, unibertsitateak, osasun zentroak… bere izena daramatzate kontinente guztietan eta bere eraginak gora egiten du bost mende igaro ostean. Horren froga dugu 2013ko martxoaren 13an Aita Santua aukeratua izan zela lehenengoz Jesuita bat, Jorge Mario Bergoglio, Pedroren Ondorengo izentzat Frantzisko aukeratu zuena. San Ignazio Gipuzkoako zaindaria da Arantzazuko Amarekin batera. 

 

San Ignaziok bi otoitz eder hauek egiten zituen:

Kristoren Arima, santu egin nazazu.
Kristoren Gorputza, salba nazazu.
Kristoren Odola, zoratu nazazu.
Kristoren Saihetseko Ura, garbi nazazu.
Kristoren Nekaldia, kontsola nazazu.
Ene Jesus zintzoa!, entzun nazazu.
Zure zaurietan, ezkuta nazazu.
Ez utzi zugandik alde egin dezadala. Etsai gaiztoagandik, babes nazazu.
Nire heriotzaren orduan, dei nazazu.
Eta Zuregana joatea agindu nazazu
Zure santuekin batean gorets zaitzadan
Gizaldi eta gizaldietan. Amen.

Hartu ezazu, Jauna, eta jaso
Nire askatasun osoa
Nire memoria, nire adimena
Eta nire borondate osoa,
Nik daukadan eta gozatzen dudan guztia.
Zuk eman zenidan
Eta Zuri, Jauna, bihurtzen dizut.
Dena Zurea da.
Zuk nahi duzun moduan erabili ezazu.
Eman iezadazu zure maitasuna eta grazia,
Honekin nahikoa dut eta.

Egunkari espiritualeko hausnarketa nagusiak 

" Jainkoak nik neure buruari baino gehiago maite nau."
"Zu jarraitzen bazaitut, Jesus, ezin naiteke galdu!"
"Jainkoak emango digu hoberena."
"Jauna, haur bat naiz! Nora naramazu?"
20
"Jesus, ez zintudan munduko ezerengatik utziko!"
"Zer nahi duzu nitaz, Jauna?"
"Jauna, zure graziarekin lagundu nazazu!"
"Ez dut merezi, Jauna, jasotzen dudan guztia!"
"Eman niri, Jauna, zure maitasuna eta grazia, hori nahikoa dut eta!"
"Jesus, izan zaitez nire gidaria, eraman nazazu."

Bibliografia
SAN IGNACIO DE LOYOLA.- Obras completas. Edit. BAC Madrid 1968
TELLECHEA IDÍGORAS, JOSÉ: Ignacio de Loyola: sólo y a pie. Edit . Cristiandad 1986
Autobiografia: http://www.mercaba.org/DOCTORES/ignacio_loyola01.htm

martes, 26 de julio de 2016

TARSICIOS: 23 de AGOSTO - TARSIZIOAK: ABUZTUAREN 23an

TARSICIOS
Año de la Misericordia 

Día: 23 de AGOSTO, martes.

Hora: 19:30

Lugar: En la Iglesia del Sagrado Corazón (P.Jesuitas), S. Sebastián

Qué se celebra: Rosario y confesiones, Santa Misa y Adoración a Jesús-Eucaristía.


Próxima celebración: 13 de septiembre.



TARSIZIOAK
Errukiaren urtea

Eguna:ABUZTUAren 23an, asteartea.

Ordua: 19:30etan

Lekua: Donostia, Jesusen Bihotzaren elizan (A. Jesuitak) (Andia kalea).

Zer ospatzen da: Arrosarioa eta aitorpenak, Meza Santua eta Adorazioa Jesusi.


Hurrengo beila: IRAILAREN 13an

martes, 14 de junio de 2016

TARSICIOS: 19 DE JULIO - TARSIZIOAK: UZTAILAREN 19an

TARSICIOS
Año de la Misericordia 

Día: 19 de JULIO, martes.

Hora: 19:30

Lugar: En la Iglesia del Sagrado Corazón (P.Jesuitas), S. Sebastián

Qué se celebra: Rosario y confesiones, Santa Misa y Adoración a Jesús-Eucaristía.


Próxima celebración: 23 de agosto.



TARSIZIOAK
Errukiaren urtea

Eguna:UZTAILAren 19an, asteartea.

Ordua: 19:30etan

Lekua: Donostia, Jesusen Bihotzaren elizan (A. Jesuitak) (Andia kalea).

Zer ospatzen da: Arrosarioa eta aitorpenak, Meza Santua eta Adorazioa Jesusi.


Hurrengo beila: ABUZTUAREN 23an

martes, 17 de mayo de 2016

TARSICIOS: 7 de junio - Tarsizioak: ekainaren 7an

TARSICIOS
Año de la Misericordia, mes del Corazón de Jesús

Día: 7 de JUNIO, martes.

Hora: 19:30

Lugar: En la Iglesia del Sagrado Corazón (P.Jesuitas), S. Sebastián

Qué se celebra: Rosario y confesiones, Santa Misa y Adoración a Jesús-Eucaristía.


Próxima celebración: 19 de julio.



TARSIZIOAK
Errukiaren urtea, Jesusen Bihotzaren hila

Eguna: EKAINAren 7an, asteartea.

Ordua: 19:30etan

Lekua: Donostia, Jesusen Bihotzaren elizan (A. Jesuitak) (Andia kalea).

Zer ospatzen da: Arrosarioa eta aitorpenak, Meza Santua eta Adorazioa Jesusi.


Hurrengo beila: UZTAILAREN 19an

domingo, 17 de abril de 2016

Tarsicios: 3 de mayo - Tarsizioak: maiatzaren 3an

TARSICIOS
Año de la Misericordia, mes de María

Día: 3 de MAYO, martes.

Hora: 19:30

Lugar: En la Iglesia del Sagrado Corazón (P.Jesuitas), S. Sebastián

Qué se celebra: Rosario y confesiones, Santa Misa y Adoración a Jesús-Eucaristía.


Próxima celebración: 7 de junio.



TARSIZIOAK
Errukiaren urtea, Mariaren hila

Eguna: MAIATZAren 3an, asteartea.

Ordua: 19:30etan

Lekua: Donostia, Jesusen Bihotzaren elizan (A. Jesuitak) (Andia kalea).

Zer ospatzen da: Arrosarioa eta aitorpenak, Meza Santua eta Adorazioa Jesusi.


Hurrengo beila: EKAINAREN 7an

sábado, 19 de marzo de 2016

Tarsicios, 5 de abril - Tarsizioak, apirilaren 5ean

TARSICIOS
Año de la Misericordia 

Día: 5 de ABRIL, martes.

Hora: 19:30

Lugar: En la Iglesia del Sagrado Corazón (P.Jesuitas), S. Sebastián

Qué se celebra: Rosario y confesiones, Santa Misa y Adoración a Jesús-Eucaristía.


Próxima celebración: 3 de mayo.



TARSIZIOAK
Errukiaren urtea

Eguna: APIRILAren 5ean, asteartea.

Ordua: 19:30etan

Lekua: Donostia, Jesusen Bihotzaren elizan (A. Jesuitak) (Andia kalea).

Zer ospatzen da: Arrosarioa eta aitorpenak, Meza Santua eta Adorazioa Jesusi.


Hurrengo beila: MAIATZAREN 3an

lunes, 15 de febrero de 2016

Tarsicios: 1 de marzo - Tarsizioak: martxoaren 1ean

TARSICIOS
Año de la Misericordia 

Día: 1 de MARZO, martes.

Hora: 19:30

Lugar: En la Iglesia del Sagrado Corazón (P.Jesuitas), S. Sebastián

Qué se celebra: Rosario y confesiones, Santa Misa y Adoración a Jesús-Eucaristía.


Próxima celebración: 5 de ABRIL.



TARSIZIOAK
Errukiaren urtea

Eguna: MARTXOAren 1ean, asteartea.

Ordua: 19:30etan

Lekua: Donostia, Jesusen Bihotzaren elizan (A. Jesuitak) (Andia kalea).

Zer ospatzen da: Errosarioa eta aitorpenak, Meza Santua eta Adorazioa Jesusi.


Hurrengo beila: APIRILAREN 5ean

lunes, 25 de enero de 2016

Tarsicios 2 de febrero - Tarsizioak otsailaren 2an

TARSICIOS
Año de la Misericordia
Día: 2 de FEBRERO, martes, fiesta de la presentación de Jesús en el Templo.

Hora: 19:30

Lugar: En la Iglesia del Sagrado Corazón (P.Jesuitas), S. Sebastián

Qué se celebra: Rosario y confesiones, Santa Misa y Adoración a Jesús-Eucaristía.

Se recomienda traer velas en recipiente para la bendición.

Próxima celebración: 1 de MARZO



TARSIZIOAK
Errukiaren urtea
Eguna:OTSAILAren 2an, asteartea, Jesusen Aurkezpenaren jaia.

Ordua: 19:30etan

Lekua: Donostia, Jesusen Bihotzaren elizan (A. Jesuitak) (Andia kalea).

Zer ospatzen da: Errosarioa eta aitorpenak, Meza Santua eta Adorazioa Jesusi.

Gomendagarria kandelak ontzian ekartzea.

Hurrengo beila: MARTXOAREN 1ean